Tuesday, 3 December 2013

De lifter/The hitch-hiker




Ik vroeg hem waar hij heen wilde.

Nergens, hij was gewoon onder

weg. Natte letters wezen me erop

dat hij zo vlug mogelijk verder wilde,

naar heuvels en bochten. Als een hartslag

lijn, zonder piep. Ik ben veroordeeld,

zei hij, tot leven en jarenlang

heb ik het niet begrepen. Wat,

vroeg ik net te laat.


I asked him where he wanted to go.
Nowhere, he was just
on his way. Wet letters 
showed me that he wanted to go
on as fast as possible, to hills 
and curves. Like a heartbeat
line, without beep. I'm sentenced,
he said, to life and for years 
I have not understood. What,
I asked, just too late.




Sofia y Dolores

No comments:

Post a Comment