Vanochtend, op de weg van het station naar het werk, liepen er twee mannen
voor me. Voor hen liep een vrouw met een kort zwart jurkje.
Een jurkje dat met
elke stap hoger kroop (of ze zich hiervan bewust was, laat ik maar in het
midden).
Ik was vooral gefascineerd door de reactie van beide mannen. Ze gingen
trager lopen, hun blik was strak op het middenveld van de vrouw gericht. Ik kon bijna
zien hoe ze hun adem inhielden.
Ons geduld werd beloond. Nog geen tweehonderd meter verder werd het slipje van de vrouw onthuld.
Echter... het was niet het zwarte kanten niemendalletje dat wij ongetwijfeld alle drie verwacht hadden. Neen, het was een echte ONDERBROEK. In een ondefinieerbare kleur. En de vormen eronder waren even aantrekkelijk als een aardbeientaartje dat onder handen werd genomen door een kleuter.
Echter... het was niet het zwarte kanten niemendalletje dat wij ongetwijfeld alle drie verwacht hadden. Neen, het was een echte ONDERBROEK. In een ondefinieerbare kleur. En de vormen eronder waren even aantrekkelijk als een aardbeientaartje dat onder handen werd genomen door een kleuter.
De eerste man versnelde zijn pas en stak de vrouw voorbij. De tweede man bleef staan om een sigaret op te steken.
Met dank aan The Woman in Black om mijn vrijdagochtend op te vrolijken.
Sofia y Dolores
No comments:
Post a Comment