September is weer aan de macht. Zijn meedogenloze klauwen grepen zich vanmorgen op een onchristelijk vroeg uur vast aan mijn oogleden. Zijn gladde staart zwiepte me richting badkamer, kinderkamer, keuken en voordeur. Zoals het hoort.
Tegensputteren had geen zin, verwensen evenmin. De vakantie is voorbij.
Dochter moest schoon gewassen, en voorzien van gezonde lunch en snacks naar de schoolpoort gebracht worden. En wel op tijd.
Maar wat klaag ik? Want nu, een luttel uurtje later, heb ik mijn koninkrijk weer voor mij alleen. De voordeur wordt zorgvuldig gesloten. Kraaiende hanen en blaffende honden zijn tot drie uur vanmiddag ongewenst. Eindelijk weer tijd en rust om te schrijven.
Of zal ik nog een dutje doen?
Sofia y Dolores
No comments:
Post a Comment