Boek nummer zeven

Deze zomer heb ik het zevende boek gelezen (zie boekuitdaging). Het was er nog niet van gekomen om het te posten en boek acht is inmiddels ook bijna uit.
Daarna nog vijf te gaan. Zal krap worden... Gelukkig heb ik nog een paar dunnere boeken liggen :)

Nachtuil

Sinds gisteren hebben we voor twee weken een gast in huis: Kurtje, de ieniemieniekat van mijn nichtje.
Het katje weegt hooguit een kilo, is een superschatje en heeft last van nachtelijke ADHD.
Kurtje zou bij Bobby Jean op de kamer zou slapen, maar rond half vier vanochtend kwam ze het poezebeestje bij ons droppen vanwege nachtelijke overlast.
Mr. D. sliep rustig voort terwijl ik de daaropvolgende twee uren luisterde naar fluwelen pootjes, omvallende dingen en een tinkelbelletje.
Om half zes kwam Kurtje zich knus tussen Mr. D. en mij installeren en ik juichte inwendig bij het idee dat ik toch nog een uurtje zou kunnen slapen. Dat was buiten mijn lieve bedpartner gerekend, want op de uitgerekende moment werd hij wakker omdat hij naar het toilet moest.
Ik denk dat mijn exacte woorden waren: 'Liggen blijven, je gaat niét plassen. Beter nog: je beweegt niét.'

Sofia y Dolores

Little Black Dress

Vanochtend, op de weg van het station naar het werk, liepen er twee mannen voor me. Voor hen liep een vrouw met een kort zwart jurkje.

Een jurkje dat met elke stap hoger kroop (of ze zich hiervan bewust was, laat ik maar in het midden).

Ik was vooral gefascineerd door de reactie van beide mannen. Ze gingen trager lopen, hun blik was strak op het middenveld van de vrouw gericht. Ik kon bijna zien hoe ze hun adem inhielden.

Ons geduld werd beloond. Nog geen tweehonderd meter verder werd het slipje van de vrouw onthuld.
Echter... het was niet het zwarte kanten niemendalletje dat wij ongetwijfeld alle drie verwacht hadden. Neen, het was een echte ONDERBROEK. In een ondefinieerbare kleur. En de vormen eronder waren even aantrekkelijk als een aardbeientaartje dat onder handen werd genomen door een kleuter.

De eerste man versnelde zijn pas en stak de vrouw voorbij. De tweede man bleef staan om een sigaret op te steken.

Met dank aan The Woman in Black om mijn vrijdagochtend op te vrolijken.

Sofia y Dolores

Septemberverzuchting

September is weer aan de macht. Zijn meedogenloze klauwen grepen zich vanmorgen op een onchristelijk vroeg uur vast aan mijn oogleden. Zijn gladde staart zwiepte me richting badkamer, kinderkamer, keuken en voordeur. Zoals het hoort.
Tegensputteren had geen zin, verwensen evenmin. De vakantie is voorbij.
Dochter moest schoon gewassen, en voorzien van gezonde lunch en snacks naar de schoolpoort gebracht worden. En wel op tijd.
Maar wat klaag ik? Want nu, een luttel uurtje later, heb ik mijn koninkrijk weer voor mij alleen. De voordeur wordt zorgvuldig gesloten. Kraaiende hanen en blaffende honden zijn tot drie uur vanmiddag ongewenst. Eindelijk weer tijd en rust om te schrijven.
Of zal ik nog een dutje doen?

Sofia y Dolores