5 ways to my heart

Er zijn vijf soorten mensen die op hun dooie gemakje mijn hart kunnen veroveren (in willekeurige volgorde):

1/onhandige mensen
Dit heeft hoogstwaarschijnlijk iets met herkenning te maken, meer wil ik er niet over kwijt

2/mensen met een flinke dosis humor en zelfrelativeringsvermogen 
Een logisch gevolg van het vorige...

3/kunstenaars en kunstliefhebbers
Hier kan ik tenminste over meepraten, in tegenstelling tot praatjes over wie het met wie doet, wie er ziek of dood is, welke politieker over de schreef ging of welk merk van schoenen het beste is.
Vraag me welk soort papier je het best gebruikt met houtskool, maar verwacht niet van me dat ik je kan zeggen waar je een bepaald merk van kleding kan kopen.
Vertel me iets over een kunstenaar, maar vertel me alsjeblieft niet waar mijn buurman werkt want die informatie gaat linea recta mijn andere gehoorkanaal uit.
Vermeld terloops een tentoonstelling of museum, maar zeg me niet dat Mariette pas bevallen is (who the f*** is Mariette?). 

4/schrijvers en lezers
Zie hierboven

5/dierenvrienden
Ik zou zelf elke zwervende viervoeter in huis halen en ontferm me over elke gewonde vogel of muis die ik in onze tuin aantref, en ik verdenk elk gelijksoortig mens ervan dat hij/zij best oké is, net als ik.

There are five types of people who on their own convenience can conquer my heart (in no particular order):

1/clumsy people

This has probably something to do with recognition, I'll say no more...

2/people with a good sense of humor and the ability to put themselves into perspective

A logical consequence of the previous ...

3/artists and art lovers

This is something I can really talk about, in contrast to small talk about who is doing it with whom, who is sick or dead, what politician went the wrong way or what brand of shoes is the best.

Ask me what type of paper you should use with charcoal, but don't expect me to know where you can buy a certain brand of clothing.

Tell me something about an artist, but please don't tell me where my neighbour works because that information exits my other ear canal straightaway.

Casually mention an exhibition or museum, but don't talk about Marianne recently given birth (who the f *** is Marianne?).

4/writers and readers

See above

5/animal friends

I want to take home every roaming dog or cat and take care of every injured bird or mouse I find in our garden, and I suspect that any likeminded person is pretty okay, like me.

Sofia Y Dolores

Boek nummer twee

Het tweede boek voor 2014 is uit. Je leest er meer over op de aparte pagina.

Nabestaan (Surviving)

Nabestaan

Vol leven waakt ze over de dood en ziet

geen letters verdwijnen in jaren van steen.

Ze hoort geen woorden om gaten te vullen,

proeft geen zout.

“O verleden! Wat zijt gij broos!

Slechts een zucht op lippen, een beeld op de vlucht, een vergane roos.”

Wat vergaat aan haar voeten geeft haar

houvast als haar uren dagen zijn en haar

nachten te kort om het wezen te vangen

dat ons is ontgaan.

“O verleden! Hoe zijt gij verpest!

Laat ons verdrinken in lijdzame jaren,om te vergeten wat er ons rest.”

Surviving

Full of life she’s keeping death and sees

no letters disappear into years of stone.

She hears no words to fill holes, tastes no salt.

"O past! What did you go brittle!

Only a sigh on lips, an image on the run, a faded rose. "

What rots at her feet gives her

grip as her hours are days and her

nights too short to catch the being

beyond us.

"O past! How are you screwed up!

Let us drown in yielding years, resigned to forget what’s left. "

Sofia y Dolores

Damocles

Wijzers boven hun hoofd herinneren
er hun aan hoe ze verloren lopen
in momenten van dwaasheid.

Twaalf cijfers benadrukken hun
sterfelijkheid en geven haast aan

voeten die niet sneller kunnen.

Slaaf van een wereld die ze zelf schiepen

en die hun trekt naar einden nog
voor het begin in zicht is.

Geen rust voor hun hoofd het hout raakt
en aarde of vuur hen verzwelgt.

Hands above their head to remember

how they're lost in moments

of madness.

Twelve figures highlight their

mortality and give rush to feet

that can't go any faster.

Slave to a world that they themselves

created and that pulls them to ends even

before the beginning is in sight.

No rest before their head touches wood

and earth or fire engulfs them.

  

Sofia y Dolores